POT 6 YR YMATEB

Mi fyddai di allu bod yn waeth mi wnaethom osgoi'r cewri.  Oes bosib ennill lle yn ffeinals ym Mrazil 2014- pam ddim?  Yn grŵp A oedd Cymru, ac ymuno â ni oedd, Macedonia, Gwlad Belg,Yr Alban, Croatia a Serbia..  Ydy- mae’r  timau o’r Balkans yn dechnegol ar y cyfan, ond, oes bosib wneith yr achlysur o fod yn gymdogion a gelynion helpu ni?

Mae Gwlad Belg yn dîm ifanc- llawn botensial fel Cymru,a wnaeth yr Alban rhoi cweir i Gymru yn ddiweddar yn Nulyn.  Ond: does dim byd i ni ofn.  Mae Serbia’n eitha’ cyfarwydd i ni, colli dwy gêm wnaethom yn gemau rhagbrofol Euro 2004, pan roeddynt yn Serbia a Montenegro. Tydi nhw ddim mor dda ar hyn o bryd.  Croatia bydd y ffefrynnau, ac maen nhw llawn sêr, ond eto, maen nhw wedi cael eu dyddiau ora?. Yr hen elyn-Yr Alban yw’r gwrthwynebwr arall- heb os, bydd yr hen gefnogwyr yn cofio Anfield 77 a llaw Joe Jordan.  Dydy Cymru erioed wedi cwrdd â Macedonia, mae ganddyn nhw seren enwog yn chwarae’n serie A, yn Eidal, Goran Pandev a dwi’n sicr mi nawn ni roi parch iddyn nhw.?

Dwi’n sicr fydd Gary Speed a’i dim hyfforddi yn gweithio’n galed i drefnu’r gemau i fantais Cymru, dwi’n sicr hefyd mi fydd ‘double header’ oddi gartref wrth i ni wynebu tair gwlad o’r Balkans.

Gobeithio bydd y Gymdeithas Pêl droed ddim yn symud y gemau i stadiwm y mileniwm, oherwydd bydd ddim mantais i Gymry.

Dros y misoedd nesa - bydd yn holl bwysig, bod y chwaraewyr i gyd yn ymuno a’r garfan i bob gêm.

I gefnogwyr teyrngar, mi fyddan yn edrych blaen i Facedonia am y tro cyntaf, felly google amdani- am wybodaeth pwy sydd yn hedfan yna.

CAN FILLTIR AR FEIC

CAN MILLTIR AR FEIC:

Ia, can milltir ar feic mewn un diwrnod, mae’n andros o swm i rai ond ymarfer  yw’r gyfrinach.  Mae can milltir yn garreg filltir yn y byd beicio, fel marathon yn y byd rhedeg.

Wnes brynu fy meic cyntaf ym 1993, o siop ym Mhort, Raleigh M Trax, £350 a thalu’n fisol.  I ddweud y gwir dwi ddim yn cofio fy nghan milltir gyntaf, dwi gofio mynd i Ddolgellau ag yn ôl, rhyw 50 milltir roedd hon.  Ym 1998 ar ôl gwylio’r Tour de France yn gyson, wnes ddisgyn mewn cariad a beics Bianchi, lliw ‘celeste green’  roeddynt.   Roedd ‘Il Pirata’ sef Marco Pantani yn defnyddio Bianchis ac enillodd y Tour ar un.

Felly i Gaer roedd rhaid mynd i’r siop Bike factory, roedd fel bod yn blentyn mewn siop da das!. Wnes wario £500 tro’ma.  Bianchi racing sprint roedd o, nefoedd roeddwn wedi gwirioni â fo, ym 2002 wnes benderfynu wneud yr Etape. Roedd trefnwyr y TDF wedi gweld cyfle i farchnata’r tour wrth greu’r Etape, cyfle roedd hwn i gydgyfranogi mewn un cymal or tour, erbyn heddiw mae mor boblogaidd mae tua 8000 yn cymryd rhan.

I ddweud y gwir, y wraig roedd y bai, dwi’n cofio hi’n dweud “neu di byth wneud o”.  Roedd y geiriau yna yn ddigon i ryw ddyn doedd.  Roedd rhaid gwisgo helmed yn yr Etape, dwi ddim yn credu mewn gwisgo un, dim ond tair gwaith dwi wedi gwneud, gallai ddim ei dioddef. , Ond eto mae hon yn ddadl arall tydi, ta waeth wnes orffen yr etape mewn  wyth awr a thrideg munud.

Roedd beicio rŵan yn cael ei hyrwyddo ym mhob man, roedd dynion a merched yn enwedig dynion hun yn mentro i gystadlu mewn her sydd yn cael eu galw’n ‘ Sportives’.  Reid o tua chan milltir ydy'r rhain.  Mae’n costio i gyfranogi ynddynt ac mae bwyd a diod ar gael, ac eich amser wedyn.

Dwi wedi gwneud un yn Iwerddon, un yn Lloegr a dau yng Nghymru. Ar ôl eu gorffen nhw mae 'na ryw brofiad synwyriadol o lwyddo. 

Pob blwyddyn mi fyddai yn trio gwneud y can milltir gyntaf o’r flwyddyn ddim hwyrach na mis Ebrill, mae rhaid cael y milltiroedd yn y coesau neu’r banc fel saf rwy’n yn ddweud.  

Y cynllun blwyddyn yma ydy beicio mewn ardaloedd gwahanol ym  Mhrydain.   O brofiad, i rwy’n sydd yn beicio â lefel iawn o ffitrwydd, rhwng chwech ac wyth awr ddylsau rwy’n cymryd.  Amser ar y beic yw hwn, cofiwch, mae rhaid gadael amser i stopio am baned, toiled a phethe.  Fi fy hun, mi fyddai ddim yn stopio’n hir, achos mae bosib cael trafferth dechrau nôl wedyn, byddech  chi’n gallu bod yn  orlawn o fwyd a theimlo wedi blino wrth ail ddechrau.  Wrth gwrs rhaid cofio ddim ras yw hi, mynd yn ddow dow de, mwynhau'r golygfeydd godidog o'n gwmpas, tynnu lluniau, siarad â mwydran pobl. Ia hwyl ydy fod.

Y mwya’ cyflym dwi wedi gwneud cant ydy pum awr a phumdeg munud. I  Flaenau, ac wedyn dipyn bach o dwyllo, mynd yn ôl a blaen i Nantmor dair gwaith, yndi mae’r lon yma’n wastad.  Beth rhaid cofio ydy, adeiladu’n bwyllog i’r cant sydd rhaid gwneud.  Yn amlwg byddai rwy’n yn wirion i drio gwneud cant yn syth.  Felly anelu i wneud pumdeg cyntaf, wedyn saithdeg, os gallwch wneud y swm yma, allwch wneud cant yn sicr.  Mae amser ar y beic yn amser i feddwl hefyd, mi fyddai’n meddwl am bob dim, sut buaswn yn rhoi'r byd yn ei le a phethe.

Mae beiciwr o ddifri yn gallu gwneud cant mewn tua phedair awr, ia, mynd fel ffyliaid a gweld dim ond eto cystadlu maen nhw.  Beth am fwyd? Y diwrnod o’r blaen wnes yfed pedwar potel o ddŵr 500ml â tablet disychiad yn y dŵr, tri gel egni, dau damaid o gacen soreen , un fflap Jack a dau far grawnfwyd.  Roedd hon yn reid galed ac roedd yn ddiwrnod poeth.

Wnes ddechrau ym Mhorthmadog ac wedyn i Ddolgellau, mi wnes droi i lawr am allt uwchben llyn Tal-y-llyn lle'r oedd y llyn yn edrych yn syfrdanol.

 Roedd rhan eitha’ caled wedyn i Gorris, o’n wedyn mae 'na bum milltir o allt  lawr i Fachynlleth.  Mi wnes droi wedyn am Aberdyfi a Thywyn.  Ar ôl Bryncrug roeddwn yn beicio ar ochr lein rheilffordd cambrian ar fôr wrth fy ochr. O’r diwedd wnes cyrraedd Llanelltyd, ble gefais seibiant o ryw ddeng munud, achos roedd fy nhraed yn brifo cymaint.  Y tywydd poeth yn wneud nhw chwyddo. Roedd y darn olaf yn boenus oherwydd y tywydd, yn enwedig yr allt heibio coedwig Coed-y- Brenin, ond mae gennyf ddigon o brofiad i ddioddef poen.  Roedd dod i lawr allt Minffordd a gweld Y Cob yn deimlad braf iawn. Ar ôl gorffen roedd rhaid ddechrau’r broses o ddod at fy hun.  Mae’n bwysig i gymryd bwyd a diod yn yr ugain munud ar ôl gorffen, hwn ydy’r  cyfnod pwysig medden nhw, yr arbenigwyr dwi feddwl.

 Felly os oes modd, a rhyw wyth awr yn sbâr ewch amdani.

cwpan cenhedloedd carling

CYSTADLEUAETH CENHEDLOEDD CARLING:

Dwi gofio pam wnaethant nhw gyhoeddi’r gystadleuaeth yma, roedd pawb yn bositif iawn.  Y bwriad oedd ail-greu'r gemau rhyngwladol cartref.

Ond ar ôl torfeydd gwael iawn yn bron i bob gêm, methiant llwyr oedd o.  Mi wnaeth ddechrau yn fis Chwefror, roedd bob gêm yn  cael eu chwarae yn stadiwm newydd sbon Aviva sef yr hen

Landsdowne Road

yn Ddulyn.   Ond y camgymeriad mawr o’r dechrau oedd dewis Iwerddon fel yr Hostia cyntaf.  Mae Iwerddon erioed wedi bod yn ddrytach na Phrydain, ond yn enwedig yn y sefyllfa fregus economeg yn fyd eang doedd ddim gobaith i gefnogwyr deithio yn eu miloedd i Ddulyn.

Roedd problem arall i reoli, cefnogwyr Gogledd Iwerddon.  Mae pawb yn gwybod does dim llawer o gariad rhwng y ddwy wlad. Mi achoswn trwbwl yn fis Chwefror yn erbyn Yr Alban.   Ac erbyn mis Mai roedd y Gardai wedi gwneud eu penderfyniad, doedd ddim isio nhw yn Iwerddon.  Mi wnaethant nhw deithio fewn bws wedi eu rhoi yn bwrpasol i‘r gêm yn erbyn Gweriniaeth Iwerddon. Ac yn anffodus oherwydd hyn mi benderfynodd cefnogwr y Gogledd troi eu cefn ar anthem genedlaethol y Weriniaeth. Roeddynt yn chwarae Cymru dridiau wedyn ac ond llond bws gwnaeth trafaelio. 

Wrth sgwrs roedd y ‘Tartan army’ wedi dod yn eu miloedd, ond roedd llawer wedi troi eu cefn ar y gemau oherwydd y prisiau. 

O Gymru ond tua chant a hanner wnaeth fentro drosodd i’r tair gêm.

Mi roedd yn bechod, yn fy marn i, mae 'na gystadleuaeth yna fewn rhyw fformat.  Yn amlwg oedd y bwlch rhwng y gêmau, yn enwedig o Chwefror tan Fai yn broblem, ac wedyn i Gymru o ddydd Mercher tan ddydd Gwener.

Un ateb ydy chwarae dwy gêm y diwrnod, bosib tua 17.30 a 20.00, hefyd yn amlwg tocynnau rhatach, £15 i oedolyn a £5 i blentyn?.  Peidiwch â gwrando ar neb fydd yn dweud does dim angen gêmau gyfeillgar, digon buan bydda nhw’n hedfan i’r Dwyrain pell neu America i chwarae gêmau.  A byddai wedi bod yn well a Lloegr i mewn? Yn sicr, bydda bob gwlad wrth eu bodd yn curo nhw.

Iwerddon

PEDWAR DIWRNOD YNG NGWLAD FY NHAD:

Roedd yna apêl fawr i ddechrau doedd.  Pedwar diwrnod yn Iwerddon , cwrw blasus a gwylio Cymru fewn dwy gêm ryngwladol,

Cystadleuaeth cwpan cenhedloedd carling roedd yn cael ei chynnal am y tro gyntaf, trio ail danio’r home internationals roeddynt.  Yn amlwg doedd Lloegr ddim am gystadlu, maen nhw well na ni ddydy?

Y broblem o’r dechrau oedd , bod gemau wedi cael eu cynnal yn fis Chwefror, felly roedd hi’n dipyn o gamp gofyn i gefnogwyr fynd yn ôl am Bedwar diwrnod.  I ddweud y gwir oedd angen i fi fynd yn ôl achos, roeddwn wedi meddwi braidd yn Chwefror a doeddwn i ddim yn cofio sut roedd y cae yn edrych.

Yn anffodus dim ond fi o hogiau Port roedd yn mynd. Dim bod fi gweld bai ar neb ddim yn mynd. Yn amlwg roedd pres yn broblem i bawb, a gorfod cymryd gwyliau o'r gwaith.  Ar hyn o bryd rwyf ddim yn gweithio felly roedd y broblem yna ddim â fi.

Roedd gemau Cymru wedi eu trefnu ar nos Fercher a nos Wener.  Mi benderfynais felly i fynd i weld fy nheulu yn ardal Galway sef Gorllewin Iwerddon ar y dydd Iau.  Mi fyddai wedi bod yn andros o ddrud a ddiflas i aros yn Ddulyn am Dri diwrnod.  Roedd yr hwyliad prynhawn dydd Mercher yn eitha’ garw, gwynt grym 8.  Doedd ddim llawer o awydd cwrw arna.  Roedd dipyn dros gant o gefnogwyr wedi teithio drosodd am y gêm yn erbyn Yr Alban, ond roedd llawer mwy o gefnogwyr Alban yn y stadiwm.  Roedd yn hanner cyntaf boddhaol i Gymru yn enwedig ar ôl I Earnie sgorio cyn yr egwyl, i roi ni ar y blaen. Gôl dda hefyd, mi wnes i ddathlu fel ynfytyn, ia Cymru’n curo oddi gartre.  Dydy ddim yn digwydd yn aml, ta waeth, gwnaeth dim parhau, ie’r un hen stori, Cymru’n chwalu, ar Alban yn ennill o dair gôl i un.  Mi Wnaeth un neu ddau o chwaraewyr lles i hunan, fel Earnshaw a Neil Taylor, ond eto doedd jermaine Easter ddim yn edrych fel chwaraewr rhyngwladol i fod yn deg.  Gefais ryw ddau beint ar ôl gêm o’n gwely’n gall roedd hi.

Dydd Iau wnes ddal y trên i Castlerea i gwrdd â’r teulu.  Roedd yn siwrnai o fron i dair awr o Ddulyn.  Mi gefais groeso gan fy ewythr ân fodryb, ond roedd hin tipyn o sioc pan wnes weld fy nhad yno hefyd.  Mae hon yn  stori arall.  Doeddwn heb ei weld ers  iddo adael y teulu pam roeddwn yn bedair oed. Heblaw am unwaith yn 1998.  Does dim pwynt dal dial rŵan i fod yn deg.  Mi gefais sesh a hanner â nhw.  Yn y nos ers allan â fy nghefnder i bentref Glenamaddy.  Pentref bach ydy ond llwyth o dai dafarnau a heddlu ddim i weld yn poeni os di pawb yn meddwi gwirion yno.

Roedd  ben mawr arna i yn fore cyn cychwyn ar fy siwrne nol i Ddulyn.  Roedd hin anodd ffarwelio’r teulu am fy mod byth yn eu gweld.  Roedd syched mawr gennyf ar y trên, ond mi aeth y siwrne’n sydyn , mae bob tro yn pam ti pendwmpian.   Roedd yn ras ar draws y ddinas wedyn i daflu fy mag yn y gwesty, a ras arall wedyn i’r stadiwm Aviva

.  Mae gwylio Cymru yn sobr unwaith yn dipyn o gamp i fi, ond dwywaith yn sicr yn  gamp. 

Roedd gan Gymru dîm llawer mwy profiadol yn erbyn Gogledd Iwerddon, ag oedd y dewin Aaron Ramsey yn dechrau’r gêm.  Dydy Gogledd Iwerddon ddim yn dîm gorau’r byd, a'r teimlad oedd, bod gan Gymru gyfle da i gael ei buddugoliaeth gyntaf o dan arweinydd Gary Speed.  Mi gawsom hefyd, gyda goliau gwych gan Ramsey a Earnie.

Roedd y dathlu tro’ma yn wallgof.  Ie, roeddwn yna pan wnaeth Cymru ennill, er mis Awst diwethaf cofiwch.  Roedd yn deimlad braf, yn enwedig ar ôl siom y misoedd diwethaf. 

Roedd bonws arall pan wnaeth Ramsey rhoi ‘armband capten ‘i mab fy ffrind, rhywbeth byth cofiadwy i’r hogyn bach i gymryd o’i daith i Iwerddon.  Mi gefais beint neu ddau ar ôl y gêm, pam ddim de, ydy Cymru’n ennill ddim yn digwydd yn aml.

Mae gennyf bedwar pwynt i’r Gymdeithas bêl droed hefyd.  Pam ddim ar y dydd Iau bydda nhw wedi trefnu i’r cefnogwyr fynd i gwrdd ar chwaraewyr  i’r gwesty i gael tynnu lluniau a phethe, cyfle i gael marchnata da?.  Hefyd roedd crys T i gael am ddim i’r cefnogwyr ond dim seis i blant? A ddiwethaf, pam sa’r chwaraewyr i gyd wedi rhoi eu crysau i’r cefnogwyr ar ôl y ddwy gêm, gormod i ofyn?

Roedd y siwrnai adre’n dawel, y môr yn llyfn.  Y siom fawr i’r trefnwyr y gwpan roedd y dorf, felly, yn fy marn i mae 'na le i’r gystadleuaeth ond ddim yn y fformat yma.  Pam ddim cynnal dwy gêm y diwrnod? Sef 17.30 a 20.00, saf bobl yn gwario llai o bres ar gwrw, llai o amser i ffwrdd o’i gwaith.  Doedd y tro hon ddim yn llwyddiant, tro nesa wyrech, oes gennyf i deulu yn yr Alban?

Wythnos 16-23 Mai

Rwyf yn bwriadu beicio rownd Cymru cyn bo hir. 

Fel arfer bob blwyddyn, os di’r corff yn iawn, rwyf yn cymryd rhan mewn her beicio, ond  blwyddyn yma, taith rownd Cymru sy’n apelio.  Mi ddylwn fod fi wneud reid o bump i chwe awr gefn-gefn, hyd heddiw, ond un chwe awr dwi wedi eu gwneud, oherwydd y gwynt cryf.    Pythefnos yn ôl mi wnes i ddwy reid o bedair awr gefn-gefn.  Hefyd efo fy mhrofiad o feicio , dylwn  fod fi gwybod os dwi iawn.   Mae 'na un peth da, wnes dorri fy record o riw Rhyd dydd Sadwrn.  Her ydy o Lanfrothen i dop y rhiw, dechrau wrth y blwch llythyrau, fel arfer tua naw munud ydy ‘r cyfartaledd, wyth munud trideg eiliad oedd y record.  Roeddwn yn teimlo da, felly ers amdani, speedo, ddim ar yr amser, dim i dyna fy sylw, cyrraedd y top, iiiiaaaa, wyth munud Undeg chwe eiliad! Hapus iawn.  Mae rhaid cael wythnos dda o ymarfer rŵan, achos ar ôl fis heb gwrw bydd diwrnod ar y stwff dydd Sul.